اثرات درمانی و محافظتی هگزامتیلن تترآمین برپارانشیم ریه پس ازآلودگی به دو دوز متفاوت از سولفور موستارد در موش صحرایی نر در مرحله حاد

پیش زمینه و هدف: سولفورموستارد عامل شیمیایی تاول زا می باشد که به عنوان یک تهدید نظامی به شمار می رود. استنشاق سولفورموستارد باعث التهاب راه های تنفسی، آسیب به بافت اپی تلیال ریه می گردد. اثر حفاظتی هگزامتیلن تترآمین بر سلول های ریه انسان در برابر سولفورموستارد گزارش شده است. همچنین اثرات مثبت آن در برابر فسژن موثر بوده است. هدف بررسی میزان تاثیر هگزامتیلن تترآمین بر پارانشیم بافت ریه آلوده به سولفورموستارد می باشد. مواد و روش کار: 42 سر موش صحرایی نر از نژاد albino wistar به وزن 20±200 گرم به صورت تصادفی به هشت گروه شامل: 1- نرمال سالین (ns) ، 2-( (hmt ، 3- (hd 1 ) ، 4- (pre 1 ) ، 5- (post 1 ) ، 6- (hd2) ، 7- (pre 2 ) ، 8- (post1) تقسیم شدند. گروه های hd 1 ، pre 1 ، 1 post سولفورموستارد 5/0درصد و hd 2 ، pre 2 ، 2 post سولفورموستارد 25/0درصد و ns نرمال سالین را به صورت داخل تراشه ای دریافت نمودند. گروه های 2،4،5،7،8 روزانه دارو را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند، بعد از 14 روز کشته و پردازش بافتی انجام گرفت. عوارض ریوی همانند ادم ،کلاپس و خونریزی ریوی درجه بندی و نتایج ثبت گردید. یافته ها: بین گروه های n.s و hmt در پارامترهای پاتولوژیکی اختلاف معنی دار وجود نداشت. میزان ادم، کلاپس، خون ریزی ریوی وابسته به دوز سولفورموستارد می باشد و در دوز بالا آسیب های شدید در ریه مشاهده گردید. میزان آن در گروه های درمانی و محافظتی نسبت به گروه های hd کاهش یافته، همچنین در گروه های درمانی به طور معنی دار نسبت به محافظتی کاهش یافته است. نتیجه گیری: هگزامتیلن تترآمین دارای اثرات محافظتی و درمانی بر بافت ریه می باشد.